กลีเซอรอล (Glycerol) / กลีเซอรีน (Glycerine) เป็นสารประกอบอินทรีย์ประเภทเดียวกับ แอลกอฮอล์ ถือว่าเป็นสารที่ถูกสังเคราะห์มาจากน้ำตาลกลูโคส เมื่อนำกลีเซอรอลมาทำปฏิกิริยากับกรดไขมัน จะก่อให้เกิดสารตัวใหม่นั่นคือ ไตรกลีเซอไรด์หรือฟอสโฟลิปิด ซึ่งเป็นพลังงานที่ร่างกายสะสมไว้สำรองใช้ โดยในระบบอุตสาหกรรมสารชนิดนี้จะใช้เป็นสารตั้งต้นในการผลิตสบู่ ผลิตยา หรือการผลิตเครื่องสำอาง เป็นต้น
ข้อแตกต่างของกลีเซอรีนกับกลีเซอรอล
กลีเซอรีน และกลีเซอรอล ถือว่าเป็นสารประกอบทางเคมีชนิดเดียวกัน แต่คนทั่วไปมักจะรู้จักกันในนามของ กลีเซอรีน (Glycerin) ข้อแตกต่างของสารประกอบทั้ง 2 ชนิดมีอยู่เพียงเล็กน้อย คือ กลีเซอรีนจะมีความบริสุทธิ์น้อยกว่า มีการปนเปื้อนสิ่งต่างๆ ยกตัวอย่างเช่น น้ำ หรือสี เป็นต้น
โดยปกติทั่วไปแล้วสถานะของกลีเซอรีน/กลีเซอรอล จะอยู่ในสถานะของเหลว แต่กลีเซอรีน/กลีเซอรอล ที่มีวางจำหน่ายตามท้องตลาดมักจะมีสถานะเป็นได้ทั้งของแข็งและของเหลว ซึ่งมีองค์ประกอบและกระบวนการผลิตที่แตกต่างกัน โดยกลีเซอรีน/กลีเซอรอล ชนิดก้อนในสถานะของแข็งที่วางขายทั่วไปตามท้องตลาดเกิดมาจากการผสมเอทิลแอลกอฮอล์
การใช้กลีเซอรอลในอาหาร
1. ใช้เป็นสารประกอบในอาหาร โดยหลักๆ มีวัตถุประสงค์เพื่อ
- ใช้เป็นสารกักเก็บความชื้น เพื่อป้องกันอาหารไม่ให้แห้งจนเกินไป ซึ่งในส่วนของกลีเซอรอลนั้นใช้ในการทำหน้าที่ลดค่าวอเตอร์แอคทิวิตี้ (water activity)
- ใช้เป็นสารให้ความหวาน เนื่องจากเป็นสารปนะกอบของน้ำตาลกลูโคส และแบคทีเรียไม่สามารถนำน้ำตาลขนิดนี้ไปใช้ได้ จึงส่งผลให้อาหารเสียได้ยาก และฟันไม่ผุ
- เป็นสารเพิ่มความข้นหนืด
- ใช้เป็นสารอิมัลซิไฟเออร์ เพื่อช่วยในการผลิตสบู่ ผงซักฟอก เป็นต้น
2.เป็นไครโอโพรเทกแทนต์ เพื่อช่วยลดจุดเยือกแข็งของของเหลวให้ต่ำลง ช่วยป้องกันการเกิดผลึกน้ำแข็ง
สารประกอบอินทรีย์ถือได้ว่าเป็นสารเคมีที่พบเจอได้บ่อยเจอได้โดยทั่วไปในชีวิตประจำวัน เป็นสารที่สำคัญมากทั้งในด้านอุตสาหกรรมและการดำเนินชีวิต อีกทั้งคนทั่วไปยังทราบถึงประโยชน์และวิธีใช้งานอย่างถูกต้องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
