พอลิแซ็กคาไรด์ (Polysaccharides) คือ คาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อนที่ประกอบด้วยน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยว (Monosaccharides) หลายโมเลกุลเชื่อมต่อกันเป็นสายยาว โครงสร้างที่ซับซ้อนของพอลิแซ็กคาไรด์ทำให้ร่างกายต้องใช้เวลาย่อยนานขึ้น และให้พลังงานที่ยั่งยืนกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับคาร์โบไฮเดรตเชิงเดี่ยว แป้งและเซลลูโลสเป็นตัวอย่างของพอลิแซ็กคาไรด์ที่เราพบในชีวิตประจำวัน
ประเภทของพอลิแซ็กคาไรด์
พอลิแซ็กคาไรด์แบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก ได้แก่ พอลิแซ็กคาไรด์ที่ย่อยได้ และ พอลิแซ็กคาไรด์ที่ไม่ย่อยได้
พอลิแซ็กคาไรด์ที่ย่อยได้ เช่น แป้ง และไกลโคเจน ร่างกายสามารถย่อยและนำไปใช้เป็นพลังงานได้ทันที แป้งพบในอาหารประเภทข้าว ขนมปัง และมันฝรั่ง ส่วนไกลโคเจนเป็นพลังงานสำรองที่เก็บไว้ในตับและกล้ามเนื้อ
พอลิแซ็กคาไรด์ที่ไม่ย่อยได้ เช่น เซลลูโลส เป็นเส้นใยที่ร่างกายไม่สามารถย่อยได้ แต่มีบทบาทสำคัญในการกระตุ้นการทำงานของระบบย่อยอาหาร และช่วยให้การขับถ่ายเป็นปกติ
หน้าที่ของพอลิแซ็กคาไรด์ในร่างกาย
พอลิแซ็กคาไรด์มีหน้าที่หลักในการให้พลังงานแก่ร่างกาย โดยแป้งและไกลโคเจนเป็นแหล่งพลังงานที่ร่างกายใช้ในกิจกรรมประจำวัน นอกจากนี้ พอลิแซ็กคาไรด์ที่ไม่ย่อยได้อย่างเซลลูโลสยังช่วยส่งเสริมการทำงานของระบบย่อยอาหาร โดยทำหน้าที่เป็นใยอาหาร
แหล่งอาหารที่มีพอลิแซ็กคาไรด์
อาหารที่อุดมไปด้วยพอลิแซ็กคาไรด์ได้แก่ ข้าว, ขนมปังโฮลวีต, มันฝรั่ง, ธัญพืช, และ ผัก เช่น บร็อคโคลี และผักใบเขียว การบริโภคพอลิแซ็กคาไรด์เป็นประจำช่วยให้ร่างกายได้รับพลังงานที่ยั่งยืนและสนับสนุนระบบย่อยอาหาร
พอลิแซ็กคาไรด์กับพลังงาน
พอลิแซ็กคาไรด์มีบทบาทสำคัญในการให้พลังงานที่ยั่งยืนแก่ร่างกาย โดยร่างกายจะย่อยโมเลกุลขนาดใหญ่เหล่านี้อย่างช้า ๆ ทำให้ระดับพลังงานคงที่และไม่พุ่งสูงขึ้นหรือลดลงอย่างรวดเร็ว การรับประทานอาหารที่มีพอลิแซ็กคาไรด์ช่วยให้ร่างกายได้รับพลังงานอย่างต่อเนื่อง